Viool spelen

​

Als vierjarig kind
mocht ik naar een concert
toen wist ik voorgoed
wat mijn vreugdebron werd

​

Niet een popartiest
was mijn grote idool
maar Herman Krebbers
want die speelde viool

​

Dat wil ik ook
was direct mijn gedachte
maar ik was nog te klein
dus moest nog wat wachten

Ik vroeg het mijn moeder
en met negen jaar
had ik het eindelijk
toch voor elkaar

​

Een viool werd gekocht
ik kreeg les, ik studeerde
en werd erg gelukkig
van al wat ik leerde
 

Door heel goede lessen
kon ik mee met de besten
in, trio’s, kwartetten
en klassieke orkesten

Ik heb veel gedwaald
de viool is gebleven
voor altijd de rode draad
in mijn leven

​

Nu heb ik stroeve handen
het spelen doet pijn
maar ik speel toch nog door
want ik vind het zo fijn

​

In de achterhoede
van het orkest
doe ik nog altijd
mijn uiterste best

​

Hoe lang het nog lukt
dat zal vanzelf blijken
maar vooralsnog
kan ik best nog mooi strijken

​

Ook al ben ik nu
helaas ernstig ziek
‘k heb nog zin in het leven
want ik maak nog muziek!

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​