Op 27 december 2016 kreeg ik de diagnose borstkanker.

Op 16 januari 2017 bleek dat de ziekte tegen alle verwachtingen in al was uitgezaaid naar mijn lever, longen en borstbeen. De genadeslag: ongeneeslijk ziek. Op dat moment begon mijn zoektocht naar hoe te leven met het besef van een dodelijke ziekte en een korte toekomst.

Na een aantal maanden begon ik met het schrijven van gedichten.

Het blijkt een goede manier te zijn om orde te scheppen in de chaos in mijn hoofd. Bovendien vind ik het leuk om te spelen met taal.

Ik heb geen enkele literaire pretentie, maar hoop dat mijn gedichtjes het begrip kunnen vergroten voor wat iemand in mijn situatie meemaakt en dat lotgenoten er herkenning en steun in kunnen vinden.

De gedichten gaan natuurlijk over verdriet, angst, ontreddering, de  gevoelens die nu eenmaal bij deze situatie horen. Maar ze gaan ook over de mooie dingen die ik meemaak. Ze gaan soms over de dood, maar veel vaker over het leven.

Ik hoop nog lange tijd nieuwe gedichten te kunnen toevoegen.

Voel je vrij om ze te lezen en door te geven aan anderen.

​

Hanneke Mulder

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​