Het venijn

Ik kan weer ademhalen
de pijn is weggetrokken
maar wat ben ik geschrokken
van het vreselijk venijn
van echte kankerpijn
ik loop nog na te schokken
 

Het kankermonster toonde
voor ‘t eerst zijn ware aard
het heeft me zeer bezwaard
want dit is pas het begin
en ik zie ten volle in:
het venijn zit in de staart

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​

​