Gedichten over leven met kanker
Boschplaat
De fameuze tocht der tochten
ging voor mij nooit langs elf steden
ook toen we alles nog mochten
werd drukte door mij vermeden
Die tocht was voor mij altijd
naar de punt van de Boschplaat retour
vele uren verlatenheid
de Boschplaat is lang, ruig en stoer
Toen de ziekte zich had geopenbaard
wilde ik hem nog één keer lopen
het was zwaar maar de moeite waard
ik had het niet meer durven hopen
Er volgden nog twee malen
iets wat mij bijzonder verheugde
ik wilde die punt zo graag halen
vermoeidheid verloor het van vreugde
Maar nu, met ruim twintig tumoren
en per dag tien chemopillen
dacht ik: hoe het me ook mag bekoren
ik moet het maar niet meer willen
Ik verwachtte het echt niet meer
maar heb het toch weer gedaan
voor de vierde laatste keer
op de punt van de Boschplaat gestaan